به کدام بخش ازمختارنامه توجه کنیم؟

به کدام بخش ازمختارنامه توجه کنیم؟

به کدام بخش ازمختارنامه توجه کنیم؟ برای بسیاری از علاقه‌مندان سریال «مختارنامه» بازی بازیگران، دکورهای بزرگ و گسترده، دیالوگ‌نویسی و سایر جنبه‌های هنری جذاب و دیدنی است. برخی از آنها مسحور همین جنبه‌های ظاهری می‌شوند اما اینها همه جزئیاتی است که قرار است مخاطب را به عمق ماجرا و داستان ببرد. جام جم نوشت:دوست ندارم از تعبیر «مختارنامه بعدها بیشتر درک خواهد شد» استفاده کنم؛ زیرا اثر هنری اول باید پاسخ نیاز خود در زمان حاضر را بدهد و بعد به فکر آینده باشد. حالا براساس این استدلال کافی است از این لایه ظاهری عبور کنیم تا به عمق داستان برویم و با جنبه‌های بسیار مهمی مواجه شویم. مختارنامه در قسمت سیزدهم خود که جمعه شب 3 دی ماه پخش شد، حاوی چند نکته مهم در این زمینه است. نکته اول لشکرکشی«حصین بن نمیر» فرمانده اموی به سمت مکه است که آن را به فتح مکه توسط پیامبر اکرم(ص) تشبیه می‌کند. در جبهه مقابل «عبدالله بن زبیر» این حمله را به حمله سپاه ابرهه به مکه تشبیه می‌کند. در چنین وضعیتی که دو جبهه باطل برای مقابله با یکدیگر از دین سوءاستفاده می‌کنند، مختار ایستاده است که با جبهه اموی مخالف است و به قصد قدرت به جبهه آل‌زبیر نزدیک شده است. البته آل‌زبیر هم میانه‌ای با اعتقادات او ندارد و تنها به فکر بهره گرفتن از قدرت شمشیر و ذهن سیاستمدار مختار برای پیروزی در نبرد است. باید به این موارد ریزه کاری‌های دیگر داستان را هم اضافه کرد. مثلا جایی که اشقیاء با پرچم لااله الاالله مقابل امام حسین(ع) صف‌آرایی می‌کنند و با وجود اعتقاد به این شعار، به صف نمازگزاران روز عاشورا حمله می‌کنند. آیا چنین تناقضی قابل قبول است و آیا برای چنین رفتاری می‌توان نامی جز «استفاده ابزاری از دین» به کار برد؟ حالا از قسمت‌های بعدی خوارج هم به این ترکیب اضافه می‌شوند. افرادی که دست‌شان به خون امام علی(ع) و امام حسن(ع) آلوده است اما مختار برای پیروزی در جنگ با آنان متحد می‌شود. نشان دادن شکاف‌های فکری و مذهبی موجود در جامعه‌ای که هنوز یک قرن از فوت پیامبر(ص) آن نگذشته، یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های سریال مختارنامه است که می‌تواند دستمایه مطالعه‌ای دقیق‌تر درخصوص تاریخ آن دوره برای مخاطبان سریال باشد.