نبرد با آزادی پشت توهم زندان و شکنجه
یک تحقیق جزئی درباره حقوق جزاء و جرم شناسی نشان می دهد که قوانین در کشورهای مختلف وجوه مشترک فراوانی برای تادیب مجرمان دارد و بنابراین زندان محلی است که از سوی دولت ها ایجاد می شود تا «آزادی» به مفهوم «مطلق» آن در هیچ
مجرمان سیاسی یا براندازان نرم؟
در حالی که طبق مواد قانونی، مسببان حوادث سال 88 اکثرا به جرم «اغتشاش و اخلال در نظم و امنیت عمومی» در حبس به سر می برند اما سعی دارند خود را «زندانی سیاسی» جا بزنند. این روش به آنان کمک می کند تا به وسیله برهان «عدم تعریف جرم سیاسی در قانون» ضمن تشکیک در گناه خود، آزادی بی قید و شرط را هدف قرار دهند. حال آنکه ماده 498 قانون مجازات اسلامی با موضوع مباشرت در بر هم زدن امنیت کشور به صراحت آورده است: «هرکس با هر مرامی، دسته، جمعیت یا شعبه، جمعیتی بیش از دو نفر در داخل یا خارج از کشور تحت هر اسم یا عنوان تشکیل دهد یا اداره نماید که هدف آن برهم زدن امنیت کشور باشد و محارب شناخته نشود به حبس از 2 تا 10 سال محکوم می‌شود.»
این مورد که بزرگترین جرم فتنه گران به حساب می آید، زیرشاخه های فراوانی در جهت اثبات جرم دارد؛ در این باره کافی است به متن کیفرخواست مدعی العموم علیه متهمین فتنه 88 رجوع شود که سال گذشته در جریان برگزاری دادگاه علنی متهمین، توسط عبد‌الرضا محبتی معاون دادستان عمومی و انقلاب تهران به نمایندگی از مدعی‌العموم قرائت شد. از جمله آن اتهامات می توان به این چند مورد اشاره کرد: 1- همکاری با نیروهای آمریکایی جهت به اغتشاش کشیدن کشور 2- ورود به صحنه آشوب های پس از انتخابات3- طرح بمبگذاری در حوزه های رأی گیری انتخابات ریاست جمهوری و 4- ارتباط با شبکه ها و رسانه های بیگانه و ارسال اطلاعات و عکس جهت تهییج آشوبگران.
با این وصف باید از زندانیانی که سعی دارند برچسب مجرم سیاسی را بر پیشانی خود بچسبانند، پرسید که شما مجرمان سیاسی هستید یا براندازان نرم؟ این البته سوالی است که پاسخ آن را می توان از لابلای اظهارات حجت‌الاسلام حیدر مصلحی وزیر اطلاعات در جلسه حدود سه ماه پیش کمیسیون امنیت ملی مجلس، دریافت. وی در آن جلسه به صراحت ابراز داشت: « در منشور براندازی که از بخشی از اصلاح‌طلبان به دست آمد، آورده شده که نباید از امکانات و مقدورات انسانی و غیرانسانی خارج از کشور غافل شد.»نوحه سرایی فتنه گران در زنداناین محکومان که اکنون در زندان به سر می برند، با توجه به جرائم امنیتی که مرتکب شده اند، طبق قانون مستحق مجازات بیشتری هستند. اما تا امروز نگاه مسئولان جمهوری اسلامی به این خطاکاران بر اساس رافت اسلامی بوده و تا حد امکان اجرای حکم با تخفیف و ارفاق و حتی عفو و بخشش همراه بوده است. در این شرایط که نظام می کوشد جذب حداکثری و دفع حداقلی داشته باشد، عجیب است که برخی از آنان که از قضا بزرگان فتنه محسوب می شوند، سعی دارند با نوحه سرایی، اوضاع و احوال خود در زندان را وخیم نشان داده و سپس در ماتمکده ها بر تعداد پامنبری ها بیفزایند. ولی تلاش آنان در این جهت به گونه ای پیش رفته که تا همین امروز می توان پارادوکس ها و تناقضات فراوان را در میان اقداماتشان مشاهده کرد. یکی از آشکارترین آن تناقض ها همین است که آنان به راحتی با افراد خارج از زندان نامه نگاری می کنند، اما در نامه هایشان از فشار و بدرفتاری و تنگی فضای زندان گلایه مندند! چنانکه مصطفی تاج زاده به مناسبت سالگرد ازدواجش نامه عاشقانه ای را از زندان برای همسرش نوشت و همین فرد پس از تقاضا، بدون وثیقه به مرخصی طولانی مدت رفت و در زندان نیز ممانعتی برای ملاقات وی با همسرش نبوده، اما نتیجه این تخفیف ها آن می شود که تاج زاده و نیز همسرش فخرالسادات محتشمی پور در نامه هایی که به قصد موج آفرینی برای حامیان خود و دادستانی و مقامات قضایی و سایر افراد می نویسند، فضای زندان را پر از فشار و شکنجه قلمداد می کنند که گویا تنفس و پلک زدن هم در زندان نوبتی شده است!
جنگ روانی برای قلب حقایق
دلایل چنین اظهارات کذب و طرح سوالاتی از سوی این زندانیان که قصد دارند بدین طریق بی گناهی خود را به جامعه القا کنند، از ابعاد گوناگون قابل بررسی است که برای خلاصه به ذکر سه علت اکتفا می شود.
1- مظلوم نمایی: این بهترین سناریویی است که کارگردانان فتنه می توانند با ساخت آن، حقایق پس از انتخابات را وارونه جلوه دهند و بر دایره دروغ ها بیفزایند. در مجموع ابراز محبت های دروغین و مظلوم نمایی از شیوه های جذب و تبلیغ است که فتنه گران از ورای این علت، «چانه زنی با نظام برای امتیازگیری» را می جویند.
2- قهرمان سازی: این یکی از دستورالعمل های مهم برای ترویج شک در جامعه است؛ چنانکه عده ای با ادعاهای کذب قصد دارند خود را در مقام یک قهرمان معرفی و مردم را دچار تردید کنند. این راهکار بر شهرت افراد می افزاید و کمک می کند به آنان تا در فضای غبارآلود جامعه ماهی خوشمزه ای را برای خود صید کنند.
3- قرینه سازی: همچنانکه غرب تلاش دارد ایران را به نقض حقوق بشر متهم کند، این افراد نیز می کوشند تا نمونه هایی را به مثابه قرینه های واقعی و وجودی از ادعاهای غرب نشان دهند و به عبارتی اگر در داخل از کشور یاوری نیافتند، به استمداد از بیگانه بشتابند.
علل و عوامل تلاش فتنه گران زندانی و غیرزندانی برای قلب حقایق نه فقط در سه علت بلکه در ده ها و صدها علت می گنجد؛ عللی که زیرمجموعه «جنگ روانی» است؛ جنگی که به نرمی تیغ می کِشد و می کُشد؛ اما نه مردم ایران را که سال هاست با سلاح بصیرت و تعقل پیروز این جنگ مانده اند. جای دنیا معنا نشود. در ایران نیز زندان با همین تفسیر نه از زمان بنیان جمهوری اسلامی بلکه سال ها پیش از آن به وجود آمد و اکنون اگرچه یک چهارم زندانیان آمریکا، تعداد زندانیان در ایران است، اما عده ای از حبس شدگان قصد سیاه نمایی دارند و با بی گناه دانستن خود و سرودن اشعار بی قافیه در وصف جرائم و مدح فتنه، این سوال را می پرسند که چرا ما باید در زندان باشیم؟ ما نیز برای آنکه پاسخی گویا و ساده به این افراد دهیم در ادامه سعی داریم ابتدا به این قبیل سوالات که در ذهن مجریان ریز و درشت حوادث سال گذشته موج می زند پاسخ دهیم و سپس به علل و عوامل طرح چنین سوالاتی بپردازیم.
