یک سایت ضد انقلابی که پایگاه اصلاح طلبان فراری در خارج محسوب می شود، تصویری تیره و تار از جنبش سبز کذایی ترسیم کرد.
روزنت ضمن اشاره به سپری شدن سالگرد 13آبان که سال گذشته با حاشیه آفرینی منافقین همراه بود، نوشت: هفته ای که گذشت، هفته ای پر آه و حسرت و افسوس بود؛ هم چون بسیاری از هفته های سال جاری. زمانی به یاد 22 خرداد افتادیم و روز انتخابات، دیگر بار سر را در حسرت 18 تیر تکانی دادیم و گذشتیم، آهی جان سوز برای روز قدس از سینه خود بیرون دادیم و اکنون هم زمان مرثیه سرایی برای 13 آبان فرا رسیده است. یادمان ها، غم نامه ها و مطالب فراوانی با مطلع «یادش به خیر 13 آبان سال گذشته...» در هفته گذشته در دنیای مجازی منتشر شده است. در این میان کم نبود کنایه ها به میرحسین موسوی و مهدی کروبی.
«آرش- ب» نویسنده فراری روزنت اضافه می کند: سال گذشته در یک بازه زمانی، تنها تاکتیک ما حضور در خیابان ها بود. آنها که در آن روزها تنها بر طبل حضور در خیابان ها می کوبیدند، هرگز به دو سؤال پاسخ ندادند. اول آن که هدف از حضور در خیابان ها چیست و قرار است چه نتیجه ای از آن گرفته شود؟ هیچ یک از مخالفان هرگزاعلام نکردند که قرار است از این تجمعات چه نتیجه ای گرفته شود؟ تجمعی چند ساعته و حضور در خیابان و شعار دادن، و به دنبال آن ضرب و شتم و بازداشت قرار بود ما را به کدامین مقصود رساند؟ نکته دوم آن بود که راه حل بدیل برای این تجمعات چه خواهد بود؟ تکرار مکرر یک تاکتیک، بدون آنکه کوچکترین تغییری در آن داده شود، دست طرف مقابل را برای برخورد با آن باز می گذارد. این گونه بود که جناح حاکم با بسیج نیروها آخرین میخ را بر تابوت تجمعات کور خیابانی در 22بهمن ماه سال گذشته زد. پس از آن هم به جای اندیشیدن به راه حلی مناسب و درخور، مقصریابی به شغل اول همه تبدیل شد. برخی ابراهیم نبوی را مقصر دانستند، برخی سایت جرس را، و...
این سایت ضد انقلابی همچنین نوشت: همه آنها که در یک سال و نیم گذشته، حتی تیتر اخبار مربوط به ایران را دنبال کرده اند، می دانند که بعد از شکست حضور خیابانی در 22 بهمن سال گذشته، ظهور و بروز خیابانی اپوزیسیون به حداقل ممکن رسیده است. اگر سال گذشته، حضور در خیابان ها، تنها گوشه ای از اقتدار جنبش بود، اکنون نوشتن یک جمله کوتاه روی یک دیوار پرت، برخی را تا عرش اعلا می برد.]!![
روزنت همچنین تأکید کرد: حضور خیابانی به علل مختلف دیگر امکانپذیر نیست. در این مدت برخی دل خود را بر امتیازهای بالا در سایت بالاترین و به اشتراک گذاشتن لینک در شبکه های مجازی چون فیس بوک خوش کرده اند. برخی نیز به تاسی از سال ها حضور و زندگی در جوامع اروپایی و آمریکایی، در پی آن هستند که اعتصاب را پیش بکشند. موج انتقادات از موسوی و کروبی نیز، فزونی گرفته است. هیچ کدام هم راه حل بدیلی ارائه نمی دهند که بتوان اجرا کرد.
این سایت در پایان تصریح کرد که اپوزیسیون اکنون حسرت می خورد و کاسه چه کنم چه کنم به دست گرفته است.
روزنت ضمن اشاره به سپری شدن سالگرد 13آبان که سال گذشته با حاشیه آفرینی منافقین همراه بود، نوشت: هفته ای که گذشت، هفته ای پر آه و حسرت و افسوس بود؛ هم چون بسیاری از هفته های سال جاری. زمانی به یاد 22 خرداد افتادیم و روز انتخابات، دیگر بار سر را در حسرت 18 تیر تکانی دادیم و گذشتیم، آهی جان سوز برای روز قدس از سینه خود بیرون دادیم و اکنون هم زمان مرثیه سرایی برای 13 آبان فرا رسیده است. یادمان ها، غم نامه ها و مطالب فراوانی با مطلع «یادش به خیر 13 آبان سال گذشته...» در هفته گذشته در دنیای مجازی منتشر شده است. در این میان کم نبود کنایه ها به میرحسین موسوی و مهدی کروبی.
«آرش- ب» نویسنده فراری روزنت اضافه می کند: سال گذشته در یک بازه زمانی، تنها تاکتیک ما حضور در خیابان ها بود. آنها که در آن روزها تنها بر طبل حضور در خیابان ها می کوبیدند، هرگز به دو سؤال پاسخ ندادند. اول آن که هدف از حضور در خیابان ها چیست و قرار است چه نتیجه ای از آن گرفته شود؟ هیچ یک از مخالفان هرگزاعلام نکردند که قرار است از این تجمعات چه نتیجه ای گرفته شود؟ تجمعی چند ساعته و حضور در خیابان و شعار دادن، و به دنبال آن ضرب و شتم و بازداشت قرار بود ما را به کدامین مقصود رساند؟ نکته دوم آن بود که راه حل بدیل برای این تجمعات چه خواهد بود؟ تکرار مکرر یک تاکتیک، بدون آنکه کوچکترین تغییری در آن داده شود، دست طرف مقابل را برای برخورد با آن باز می گذارد. این گونه بود که جناح حاکم با بسیج نیروها آخرین میخ را بر تابوت تجمعات کور خیابانی در 22بهمن ماه سال گذشته زد. پس از آن هم به جای اندیشیدن به راه حلی مناسب و درخور، مقصریابی به شغل اول همه تبدیل شد. برخی ابراهیم نبوی را مقصر دانستند، برخی سایت جرس را، و...
این سایت ضد انقلابی همچنین نوشت: همه آنها که در یک سال و نیم گذشته، حتی تیتر اخبار مربوط به ایران را دنبال کرده اند، می دانند که بعد از شکست حضور خیابانی در 22 بهمن سال گذشته، ظهور و بروز خیابانی اپوزیسیون به حداقل ممکن رسیده است. اگر سال گذشته، حضور در خیابان ها، تنها گوشه ای از اقتدار جنبش بود، اکنون نوشتن یک جمله کوتاه روی یک دیوار پرت، برخی را تا عرش اعلا می برد.]!
