یک سایت وابسته به سلطنت طلبان خارج نشین بی بی سی انگلیس را به خاطر اینکه فرصت کافی به آنها نمی دهد و اصلاح طلبان را بیشتر تحویل می گیرد، مورد انتقاد قرار داد.
پارس دیلی نیوز در نوشته ای با عنوان «بی بی سی فارسی، رسانه ای بین المللی یا صدای اصلاح طلبان » نوشت: در این که BBC در جنبش بعد از انتخابات 88 به حرفه ای ترین شکل رسالت خبررسانی را دنبال کرد تردیدی نیست و این به تنهایی قابل احترام است. اما بی بی سی ادعا دارد که رسانه اپوزیسیون نیست و بیطرف است. نقش بی بی سی و سیاست انگلیس در روند مناقشات ایران واضح است. برنامه های بی بی سی جالب است اما مورد مناقشه، محتوای آن است. مثلاً هر سال در سالگرد واقعه 28 مرداد، برای مصدق سینه زنی می کند اما همین بی بی سی، ورود بی شرمانه متفقین به ایران علی رغم بیطرفی رضا شاه را سالگرد نمی گیرد یا درباره حمایت از جنایت فرانکو در اسپانیا چیزی نمی گوید.
نویسنده سایت یاد شده که از حمایت ویژه رسانه رسمی وزارت خارجه انگلیس نسبت به مدعیان اصلاح طلبی به شدت عصبانی به نظر می رسد، افزوده است: پرسش از بی بی سی این است که مگر در بین کارشناسان فقط یک طیف وجود دارد. چطور است که فقط طیف اصلاح طلب در مورد امور ایران صاحب نظر است؟ آیا این همه سال مبارزه گروه های مختلف چپ و جبهه ملی و طرفداران پادشاهی، کارشناسان قابلی به بار نیاورده است. جای کسانی نظیر میبدی، و نوری علا و میرفطروس یا نوری زاده و ناصر محمدی، الهه بقراط و احمد احرار و عباس پهلوان که در تضاد با تمامیت نظام اسلامی هستند در بی بی سی کجاست؟ آیا باید اصلاح طلبان تازه به خارج رفته نظیر حسین باستانی و نامور حقیقی و حتی فرخ نگهدار (عضو چریک های فدایی خلق و رهبر مبارزات مسلحانه و طبیعتاً ترور، و اصلاح طلب امروز!!) در بی بی سی داد سخن بدهند. باید بگویم با داستانی نظیر خود آقای باستانی مشکلی ندارم. منظورم حقیقت نهفته در عملکرد بی بی سی است و آن جانبداری رسانه وزارت خارجه بریتانیا از جریان اصلاح طلب در ایران است. آیا تمام جریان سیاسی مخالف به بخشی از جنبش سبز که مربوط به موسوی است خلاصه می شود؟ سوال اینجاست که سهم بقیه مخالفان غیر از اصلاح طلبان در بی بی سی کجاست؟ و اینکه رسانه دولت فخیمه انگلیس، دیگر چه خواب رنگی برای ایران دیده است.
پارس دیلی نیوز در نوشته ای با عنوان «بی بی سی فارسی، رسانه ای بین المللی یا صدای اصلاح طلبان » نوشت: در این که BBC در جنبش بعد از انتخابات 88 به حرفه ای ترین شکل رسالت خبررسانی را دنبال کرد تردیدی نیست و این به تنهایی قابل احترام است. اما بی بی سی ادعا دارد که رسانه اپوزیسیون نیست و بیطرف است. نقش بی بی سی و سیاست انگلیس در روند مناقشات ایران واضح است. برنامه های بی بی سی جالب است اما مورد مناقشه، محتوای آن است. مثلاً هر سال در سالگرد واقعه 28 مرداد، برای مصدق سینه زنی می کند اما همین بی بی سی، ورود بی شرمانه متفقین به ایران علی رغم بیطرفی رضا شاه را سالگرد نمی گیرد یا درباره حمایت از جنایت فرانکو در اسپانیا چیزی نمی گوید.
نویسنده سایت یاد شده که از حمایت ویژه رسانه رسمی وزارت خارجه انگلیس نسبت به مدعیان اصلاح طلبی به شدت عصبانی به نظر می رسد، افزوده است: پرسش از بی بی سی این است که مگر در بین کارشناسان فقط یک طیف وجود دارد. چطور است که فقط طیف اصلاح طلب در مورد امور ایران صاحب نظر است؟ آیا این همه سال مبارزه گروه های مختلف چپ و جبهه ملی و طرفداران پادشاهی، کارشناسان قابلی به بار نیاورده است. جای کسانی نظیر میبدی، و نوری علا و میرفطروس یا نوری زاده و ناصر محمدی، الهه بقراط و احمد احرار و عباس پهلوان که در تضاد با تمامیت نظام اسلامی هستند در بی بی سی کجاست؟ آیا باید اصلاح طلبان تازه به خارج رفته نظیر حسین باستانی و نامور حقیقی و حتی فرخ نگهدار (عضو چریک های فدایی خلق و رهبر مبارزات مسلحانه و طبیعتاً ترور، و اصلاح طلب امروز!!) در بی بی سی داد سخن بدهند. باید بگویم با داستانی نظیر خود آقای باستانی مشکلی ندارم. منظورم حقیقت نهفته در عملکرد بی بی سی است و آن جانبداری رسانه وزارت خارجه بریتانیا از جریان اصلاح طلب در ایران است. آیا تمام جریان سیاسی مخالف به بخشی از جنبش سبز که مربوط به موسوی است خلاصه می شود؟ سوال اینجاست که سهم بقیه مخالفان غیر از اصلاح طلبان در بی بی سی کجاست؟ و اینکه رسانه دولت فخیمه انگلیس، دیگر چه خواب رنگی برای ایران دیده است.
